Lees vandaag een artikel over de eerste christenen op de dag, het gaat over hoe het was in Efeze. Waar bleef de christenen bij elkaar was de gemeenschappelijke ethiek, en hoe ze leefden hun leven. De Mormoonse Kerk zou hebben past daar, dan was het over het ware geloof in Jezus gaf uitdrukking dat ze gemeenschap met andere gelovigen (vandaar de noodzaak bijeenkomsten in de kerk), om een ​​Christus-achtige karakter (liefde, vroomheid, nederigheid) hebben gehad, bleek een hoge morele normen (met name ten aanzien van seksualiteit), heeft ontslag genomen uit rijkdom van deze wereld (het materiaal, en de tiende is een goed begin), zich van afgoderij (we geloven in een God, Vader en Zoon en Heilige Geest), waren bereid om te lijden van Christus (niet-christenen ons vervolgen is logisch, maar als de christenen die trouw zijn aan de keizer Constantijn maakt, zodat je een slecht gevoel in de diepten van het interieur).

Er is een scheidslijn tussen de verschillende groepen van christenen, en het werd heel duidelijk jaar 325 van Nicea. Het is niet dat het een unaniem besluit, dat er opgetreden, maar het was een kleine minderheid van de mensen op de keizer Constantijn en zijn regime gevoerd. In mijn persoonlijke mening in deze zaak, vraag ik me af hoe de macht hongerige deze christenen waren. Was het dat ze waren het zat om in de minderheid zijn (want ze waren er echt) en ze wilde lopen over zijn andere christelijke broeders en zusters. Wanneer en waar besloten deze christenen dat ze de voorkeur aan vijanden te blijven met andere christenen, en dat de beste manier om het christelijk geloof te verspreiden werd door bondgenootschap zich met de staat. Hebben ze niet beseffen dat het resultaat was vervolging, deportatie en dood? Waren ze naïef, onwetend, op macht belust, sluwe, of wat?

Ik denk niet dat ze konden hun christelijke broeders en zusters in de dood van onnoemelijk veel leed en onuitsprekelijke gruwelen sturen. Hoe konden ze vergeten wat de Romeinse keizers waren in staat als je hun vriend geworden. Ik begrijp niet de 'mind control', zoals de Romeinse keizers hadden dan deze christenen. Kijk naar Nicea 325 en de andere raden. Ze worden als betoverd. Is het in angst en vrees, of is het die macht kietelt zo goed? Dit is onbegrijpelijk, volkomen onbegrijpelijk. Er zijn altijd boeken behalve de Bijbel, en je hoeft niet een groot ding van dit alles. De Bijbel is nooit de enige heilige Schrift geweest, hoewel sommigen zou het zo. Het Boek van Mormon is een aanvulling op de Bijbel, en de Bijbel is altijd van groot belang in de mormoonse kerk. Lees verder